roadtrip

Vandaag hebben we een lange rit voor de boeg. Slechts 450 kilometer, maar met 80 km per uur en soms minder en regelmatig oponthoud door langzamer verkeer, doe je er best lang over. Echter, zoals we gister gemerkt hebben is het niet handig om hard te rijden om tijd te winnen, dus besluiten we het rustig aan te doen. Onze eindstop vandaag is de rand van de westelijke Sahara waar een kennis van onze laatste gastheer, Rachid, een herberg heeft. We hebben afgesproken dat de herbergier, Ibrahim, ons ophaalt in de dichtstbijzijnde stad, Erfoud.
Onze weg leidt ons dwars door het Atlas gebergte heen, waar we genieten van schitterende vergezichten, eeuwige sneeuw en sneeuwballen gevechten. We rijden langs een schitterend meer waar we besluiten even te stoppen om te voelen of het water koud is. Volgens Esmée niet, die wil zwemmen. We hebben haar overtuigd dat pootje baden ook goed is. Om 16:15 na een rit van bijna 8 uur komen we aan in Erfoud. Ibrahim staat ons al op te wachten en na een korte kennismaking rijden we achter hem aan. We zijn blij dat hij ons voorgaat, want alleen hadden we deze plek nooit gevonden. Na een half uur verlaten we de weg en rijden over zand en gravel paden naar zijn verblijf. 
Na een korte inspectie van de kamer (alias balzaal) is het tijd voor een korte wandeling door de zandduinen van de Sahara, die letterlijk de achtertuin van de herberg vormen. Wat is dit bijzonder zeg, om hier de zon onder te kunnen zien gaan. We gaan terug naar de herberg om wat te eten en even hallo te zeggen tegen de kamelen naast de herberg. Esmée heeft er voor morgen al een uitgezocht. 
Na een simpele maar zeer smakelijke maaltijd is het kinderbedtijd en tijd voor papa en mama om uit te rusten van de lange rit. Morgen weer een nieuwe dag in dit bijzondere land op deze mooie  plek in de Sahara.