De Medina van Fez

We hebben besloten om toch maar in de huidige accommodatie te blijven, ondanks dat deze niet echt in de buurt van de oude binnenstad ligt. De eigenaar is meer dan vriendelijk en na wat onderhandelen zakt de prijs op miraculeuze wijze tot bijna de helft van de originele prijs. En ook de prijs van het avondeten kan ineens voor de helft. Dit alles in ruil voor de belofte van lovende recensies op booking.com. We gaan vandaag tevens met onze gastheer op stap naar de oude binnenstad van Fez, de Medina. Om 9u vertrekken we na een heerlijk ontbijt, met onze auto inclusief gastheer, richting Medina. Daar halen we een jonge Australische student op. Wat volgt is een rondleiding door kleine smalle straatjes met talloze winkeltjes en markten en moskeeën. De Medina telt wel 9400 steegjes laten wij ons vertellen en is de grootste ter wereld. De kleine straatjes laten geen auto verkeer toe. Af en toe komen we een brommer tegen, maar ook deze zijn zeldzaam. Alles wordt vervoerd met handkarren, ezels en paarden. Alsof je terug gaat naar de middeleeuwen. Zij het dat de waren die vervoerd worden weinig met de te maken hebben. De Medina in zijn huidige grootte stamt uit 1070 en ondanks (of misschien moet ik zeggen dankzij) de renovaties die door Unesco gedaan worden in het kader van de wereld erfgoed lijst, behoud het zijn prachtige authentieke uitstraling en sfeer. We lopen om ons heen kijkend door de smalle steegjes en nemen de sfeer in ons op. We krijgen uitgelegd waarom de meeste deuren in 2 delen gedeeld zijn en 2 kloppers hebben. De ene mocht namelijk alleen door familie gebruikt worden, zodat de dames en meisjes in huis wisten dat het veilig was de deur te openen. Als er een vreemde kwam of iemand voor de vader des huizes werd de andere klopper gebruikt en wist men dan alleen een man de deur mocht openen. We worden een steegje in gestuurd en via een smalle trap door een winkel met allerlei lederwaren komen we op een dakterras terecht. Van hier hebben we een schitterend uitzicht over een traditionele leerlooierij. Poeh wat een lucht! De man van de leerlooierij verteld dat ze water en duivenpoep gebruiken om het leer soepel te maken, omdat deze de goede hoeveelheid ammoniak bevat. Afhankelijk van de leersoort ligt het soms weken te weken. (Dat verklaart de lucht). De huid van kamelen en van geiten zijn het best. Door een poortje/steegje waarbij zelfs Lisette diep moet bukken komen we op een binnenplaats waar bomen langs de muren groeien en staan we midden in een weverij waar met ouderwetse weefgetouwen de mooiste stoffen geweven worden. Als we 3x een hoekje om gaan in een smal steegje waar net de buggy doorheen kan belanden we  in een restaurant waar we van een heerlijke lunch hebben genoten.

We zijn blij met onze gids Rachid, want anders hadden we lang niet zoveel mooie dingen gezien. Vanavond eten we weer in ons pension en krijgen we wederom een traditioneel gerecht voorgeschoteld.